Bulterier – Obrońca przed ogniem

Badania naukowe potwierdzają, że niektóre zwierzęta wyczuwają niebezpieczeństwo katastrof naturalnych, typu: powodzie, trzęsienia ziemi, zbliżający się pożar. Umiejętność wyczuwania ognia posiada bulterier. Dawniej psy tej rasy alarmowały w wioskach o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Domownicy, posiadający takiego psa mają w domu czworonogach, który w sytuacji zagrożenia może poprzez swoje zachowanie ostrzec o niebezpieczeństwie i w ten sposób uratować życie i dobytek. Bulteriery początkowo były hodowane, jako szczurołapy i psy myśliwskie. Z czasem wykorzystywano je do walk psów, przez co przyległa do nich opinia, że są groźne i bardzo niebezpieczne. Tymczasem są to psy zrównoważone, dające się podporządkować, bystre i uparte. Jest pojętym uczniem, poddaje się tresurze, choć jego niezależny charakter sprawia, że wytresowanie go wymaga więcej cierpliwości od właściciela. Jest przyjazny ludziom, choć powinien przebywać ze zwierzętami i ludźmi od szczeniaka. Lubi zabawy z dziećmi – muszą być one nadzorowane przez dorosłych. Jego wygląd wzbudza respekt i powoduje błędne opinie odnośnie agresywności rasy. Dziś bulteriery wykorzystywane są, jako psy do towarzystwa. Bulteriery dobrze czują się w psich sportach, takich jak agility czy flyball. Eksperci od psiej psychiki nie polecają tej rasy się szkolenia obronnego ze względu na wrodzoną porcję agresji psa.  Nieumiejętnie przeprowadzony kurs i niewłaściwie wykorzystane umiejętności mogą skończyć się poważnymi problemami. U psów tej rasy występuje szeroka skala koloru sierści: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa.  Na wystawach dyskwalifikowane są psy o ubarwieniu niebieskim i czekoladowym oraz o sierści nakrapianej lub przesianej białej. Bulterier wymaga doświadczonego i zrównoważonego właściciela, który będzie konsekwentnie postępował z psem i zapewni mu odpowiednią dawkę ruchu. Pierwsze wzmianki o walczących psach podobnych do dzisiejszego bulteriera pochodzą z początku XIX wieku.  Około 1830 roku studenci z Oksfordu wyhodowali białe bullterriery, a w 1850 roku hodowca zwierząt James Hinks zaczął krzyżować bulteriery ze staroangielskimi białymi terierami. Hinks chciał wyhodować rasę białej maści. Jego ambicją było posiadanie psów walecznych i zwinnych. Decydując się na psa nie należy kierować się obiegową opinią, ale zapoznać się z charakterystyką rasy. Najlepiej takie operacje wykonać korzystają z prasy fachowej czy też innych źródeł naukowych. One powinny być głównym wyznacznikiem wszystkich działań przy wyborze odpowiedniego psa.